Jan Willem van Rangelrooij (00:00)
Je luistert naar de RouwDouwer Podcast. De podcast waarin ik in gesprek ga met mannen over rouw en verlies rondom zwangerschap. Denk aan miskramen, stilgeboorte, fertiliteits trajecten, onvruchtbaarheid, abortus en onvervulde kindewens. Mijn naam is Jan Willem van Rangelrooij en jij bent van harte welkom om mee te luisteren.

Jan Willem Van Rangelrooij (00:21)
Beste luisteraars, vandaag is Bernhard te gast in mijn podcast.

En Bernhard heeft een ontzettend inspirerend verhaal en ook een verdrietig verhaal wat hem is overkomen. Ik ben ontzettend blij dat hij in deze podcast is. Dus welkom Bernhard dat je hier bent. we natuurlijk al een voorgesprek gehad en voor het luisteraars, wie ben jij Bernhard? Wie zit hier?

Bernhard (00:36)
Dank u wel.

Als je die vraag zo op mij afvuurt, dan ben ik gewoon mens. Maar anderzijds ben ik denk ik wel Christoffel Columbus geweest voor mijn eigen leven. Ik denk dat ik het zo het beste mag genoemen. Je start als kelder in een discotheek tot gereisd over heel de wereld tot president die ik ooit mocht bedienen en dan uiteindelijk de weg vervolgt in een klooster.

jaar toch wel vertoefd heb. Dus een heel gevarieerd leven. Op dit moment heb ik twee projecten. Enerzijds met Stitch, waar ik vooral in de ondernemingen en bedrijven welzijn naadloos wil verweven. Want denk dat welzijn niet meer een nice to have is, maar echt iets is wat non-negotiable moet ingeweven worden in een bedrijf. denk dat welzijn het belangrijkste is wat een bedrijf kan doen voor hun werknemers.

of investeren in het welzijn van die werken. En anderzijds met SIDARTA heb ik een platform voor mannen. En begeleid ik mannen door middel van mindfulness en bewustzijn om te kunnen opnemen in hun leven.

Jan Willem Van Rangelrooij (02:01)
Mooie introductie en we horen aan je prachtige stem dat je komt uit Vlaanderen. Ja, ik wilde België zeggen, maar we natuurlijk Vlaanderen zeggen.

Bernhard (02:01)
Ja.

Planen, klopt. Ja, maar dat mag niet. Dat mag ook. Ja, klopt. Antwerpen,

in die regio zit ik.

Jan Willem Van Rangelrooij (02:15)
Ja, dankjewel.

Jan Willem Van Rangelrooij (02:17)
Ja, want dat is eigenlijk waar ik het podcast wel op wil richten op jouw kinderwens. En natuurlijk ook over het sonen die je hebt in deze wereld die je nooit hebt gezien.

Bernhard (02:25)
Ja, dat is heel

interessant. Als je dat zo uitdrukt, gaat mijn beenhaar zelfs rechtstaan daarvan. Weet je, ik heb het oefening teruggekregen. Ik ben ooit samen geweest met een vrouw. Dat was een hele korte ontmoeting. Daardoor is dan eigenlijk gemeenschap gekomen. En uit die gemeenschap is daar een zoon uitgekomen.

Thias noemt hij, want dat ben ik dan te weten gekomen dat hij Thias is. En in november, 28 november, wordt hij twee jaar. Ja, dat is een heel moeilijk verhaal geweest. In het begin was dat, wou ik… Omwille van die achtergrond wou ik absoluut 120 procent mijn verantwoordelijkheid willen en kunnen opnemen. Omdat ik het superbelangrijk vind, omdat ik het zelf niet heb gekend. Dus ja, vanuit die les en vanuit dat verlangen en vanuit die nood weet je als geen ander hoe… ja…

hoe ik mijn vader eigenlijk gemist heb in al die jaren, mijn biologische vader. Gewoon het te weten komen van ja, hoe ziet hij eruit? Wat doet hij? Wat drinkt hij? Wat eet hij? De meeste kleine dingen al. Ben je het meeste benieuwd naar. Maar dan kreeg ik die oefening twee jaar geleden terug en dan wou ik enorm mijn verantwoordelijkheid opnemen en dan mocht ik dat niet. En dan werd er alles aan gedaan dat ik geen verantwoordelijkheid mocht of kon opnemen, want die…

vrouw Salome wou absoluut alleen het kind, uiteindelijk. Ook haar gedrag of haar belichaming merkte ik dat heel sterk dat dat gecentreerd was op zichzelf. in België noemen we dat een bam, bewust alleenstaande moeder. Zij wou eigenlijk een bam worden. En ja, ik heb heel veel emoties gevoeld in dat proces.

Ik snap dat nog altijd, tot vandaag snap ik dat niet. Want mocht ik nu een persoon zijn die een crimineel verleden heeft of ziek zijn in mijn hoofd, bij wijze van spreken, ja dan snap ik dat een mama er alles aan doet om dat kind te beschermen, ten opzichte van zijn vader. Maar ja, was een hele moeilijke oefening om letterlijk daar…

van te detacheren. Dat is het enigste manier om met jezelf daar in het reine te kunnen komen. is echt detacheren. Echt ontkoppelen van letterlijk die navelstreng los te maken. Met pijn in het hart. En vooral als ik nu nog kleine kinderen zie die zo die leeftijd hebben.

Jan Willem Van Rangelrooij (05:12)
Ja.

Bernhard (05:14)
Dan gaat natuurlijk wel die eerste gedachte van, hoe zou het met mijn zoon zijn op dit moment? Natuurlijk raakt mij dat. Vooral omdat je het kans niet hebt gekregen om te laten zien dat je wel aanwezig kunt zijn.

Jan Willem Van Rangelrooij (05:28)
Ja, en omdat je het ook zo graag wilde en het verantwoordelijkheid daarvoor,

Bernhard (05:31)
Tuurlijk.

niemand is echt bezig met het kind, met het welzijn van dat kind. Want wij beslissen wel voor dat kind, of in dit geval Salome heeft beslist voor het kind geen vader. Maar niemand, nee dat kan ook nog niet, maar niemand staat stil bij die effecten voor dat kind. En wat dat kind wil, want ja, op dit moment kan dat kind nog niet zich uitdrukken van hey, waar is mijn papa?

Maar vroeg of laat gaat hij wel het vraag stellen wie is mijn vader. Die gaat andere vriendjes zien of vriendinnetjes die dan hun vader bij op school hebben of weet ik wat. Dan gaat hij zeggen ja maar mama waar is mijn papa? Dus ik hoop en ik vertrouw daar ook op dat dat inzicht ooit nog gaat komen bij Salome, bij het mama van Thias om alsnog contact te maken. Al is het maar voor het welzijn van dat kind.

Jan Willem Van Rangelrooij (06:26)
Ja, ja, dus dat gaat je niet zozeer omdat hij bij je komt wonen of dat soort dingen, maar gewoon dat hij weet, deze man hier, dat is mijn biologische vader.

Bernhard (06:28)
En dat is…

Ja. Ja, ja, ja. Ja, en

ook dat ik kan uitreiken, vooral van man tot man, als je het moeilijk hebt. Hey, dan kan je… Het is toch zo mooi als je een moeilijke situatie hebt. Vanmorgen ook. Ik sprak nog met mijn onkel. Ja, ik zit in mijn onderneming en ik heb vragen. En mijn onkel is toch altijd wel zo’n soort van… rol van… Hij zal nooit mijn vader zijn, maar…

is een vertrouwenspersoon vind ik, een vader. En als man, als je naar je vertrouwenspersoon kan gaan en zegt van hey, ik zit met dit, het maakt nu niet uit waarover dat gaat, maar alleen dat kunnen uitspreken, dat is al een hele mooie opluchting voor een man. Ik sta hier niet alleen. Er staat hier iemand achter of naast mij.

Jan Willem Van Rangelrooij (07:29)
mannen hebben soms gewoon mannen nodig, omdat het makkelijker is om elkaar te begrijpen. Omdat we soms net een beetje anders bedraad zijn dan vrouwen. Maar ja, absoluut.

Bernhard (07:32)
Weet ik.

Ja, zeker.

En ook je ziet dat ook bij vrouwen. Vrouwen gaan ook avond of middags lekker lunchen of samen naar het yoga. Ik zie niet in waarom dat mannen dat ook niet kunnen. Ik zat gisteren trouwens op het terras en er zat een man naast mij.

Jan Willem Van Rangelrooij (07:55)
Ja.

Bernhard (07:55)
ik had het neiging om hem al aan te spreken. Van man tot man, van hey, hoe is het? Van waar kom je? Wie ben je?

Jan Willem Van Rangelrooij (07:58)
Ja.

Bernhard (08:03)
Wat brengt jou hier? Wat is jouw verhaal? Het gaat over verbinden. En ik denk, wij mannen, wij mogen wel meer uitreiken ook naar die man. Van weet je, jij bent man, ik ben man. We hebben sowieso al iets gemeenschappelijk waar we het over kunnen hebben. We kunnen het al gewoon hebben over man zijn. Daar kunnen we al… Dus we moeten nogal niet gaan zoeken van wat is je sport of wat eet je, wat drink je graag. Nee.

Jan Willem Van Rangelrooij (08:18)
Ja, jouw man zei ja.

Ja.

Bernhard (08:31)
Je zit al in een mannenlijf, dus je kunt het eigenlijk al daarover hebben van, hoe is het eigenlijk om man te zijn? Snap je? Dus ik hoop dat mannen, dat meer en meer mannen beginnen te doen. Dat die mannen ook gewoon gezien worden als broers. En niet meer als competitie, of hoe je eruit ziet, of welke broek je aan hebt. Dat maakt allemaal niet uit. In essentie ben je gewoon man.

Jan Willem Van Rangelrooij (08:31)
Nee.

Bernhard (09:00)
Daar kun je het al eigenlijk over hebben.

Jan Willem Van Rangelrooij (09:02)
Ja, zeker.

En wat betekent man zijn voor jou dan?

Bernhard (09:06)
Maar man zijn voor mij betekent mens zijn. Vanuit het hart.

Dat je vanuit hart en dan met een T. Maar dat je ook, ten gepaste tijden, op een correcte en juiste manier, zeker jouw plaats mag innemen als man ook. En dat je die lijn mag trekken en dat je die mannelijke kracht, die we allemaal als man bezitten, dat je die op een constructief en integere manier kan inzetten. Ten aller tijde. Ja, en dat je vooral…

Jan Willem Van Rangelrooij (09:11)
En

Ja, mooi.

Bernhard (09:40)
je eigen verantwoordelijkheid.

willen en kunnen opnemen. In uw eigen zijn kunnen gaan zitten gewoon met alles wat er is. Ik hou er wel van het zaken er gewoon te laten zijn. Merk je boosheid op? Ja, oké, dan heb je boosheid en dan dat een voel je boosheid, en merk je verdriet op? Oké, dan is er verdriet.

Ik ga niet meer waardehechten aan boosheid of verdriet. Voor mij zijn dat allemaal gewoon emoties. Wij dragen misschien geen mascara zoals het vrouwen, wij dragen dat wel. Sommige mannen doen dat dan wel. Laten we gewoon al die harnassen en die lagen gewoon zo rap mogelijk afschudden van mekaar.

En mekaar erkennen dat we gewoon van hart tot hart allemaal hetzelfde willen en gewired zijn. Dus heel dat gedoe van mannen sterk hoeven en moeten zijn, ik geloof daar niet echt in. denk dat een man nu net sterk is als hij in zijn kwetsbaarheid kan gaan staan. Dat is voor mij een sterke man.

Jan Willem Van Rangelrooij (10:46)
Ja zeker.

Bernhard (10:48)
Want als wij niet man zijn, kan die vrouw, dat zie je dan ook, dat vrouw het rol gaan overnemen van die man en dat is niet haar taak

Jan Willem Van Rangelrooij (10:56)
Nee, klopt.

Bernhard (10:57)
En als je kijkt naar het paarden, ja dan zie je het hengst die loopt nooit vooraan in een kudde. Sorry dat ik dat u misschien moet meegeven, maar het is niet

is het merrie die altijd vooraan loopt. De merrie gaat kijken waar het water is, waar het grond vruchtbaar is. Zij loopt vooraan. Maar ze kan alleen maar lopen vooraan omdat ze weet dat daar een hengst staat achteraan die garandeert dat het kust helemaal veilig is waardoor ze kan gaan lopen. Snap je dus? Die kijkt ook niet om want die weet die hengst die…

heeft alles onder controle. Ik noem dat ook soms holding your grounds. Het houden van het grond. Dus wij als man, wij mogen het grond bewaken, maar die merrie die mag en die moet lopen gewoon. En als wij als man dat begrijpen en wij vertalen dat of wij belichamen dat, dan kan die vrouw dat ook doen. Dan kan die vrouw ook in haar vrouwelijke kracht komen staan. Maar wat je heel veel ziet is dat die vrouw en man dat die…

Jan Willem Van Rangelrooij (11:42)
Ja.

Bernhard (12:04)
precies zo verward zijn dat het kompassen helemaal uit elkaar liggen. Ja, dan neemt die vrouw die mannen rol op en dan neemt die man het vrouwen rol op. En dan op een duur is die een mix geworden van zaken en dan weet niemand meer wie wat doet of wat belangrijk is. En dat is daarom dat je ziet, soms zie je vrouwen heel in die mannelijke energie staan en heb je mannen die helemaal in die vrouwelijke energie staan. Dus ik denk dat het misschien ook interessant is om dat terug te…

die definitie toch een beetje ge-ijkt te krijgen, want ik denk dat dat toch wel belangrijk is dat we dat weten. Ja, wat wil je dan nu juist zeggen van een man en hoe doe je dat dan? Want het is ook belangrijk dat je daar aan werkt. Het is niet dat je dus morgens opstaat en zegt van ja, nu is het allemaal geregeld en zo, want nu ben ik een man. Maar vooral het stigma over man zijn dat dat toch wel herbekeken mag worden of ga op onderzoek gewoon. Niet alles…

Jan Willem Van Rangelrooij (13:01)
Ja, gewoon in alle

gewoon in alle openheid. Niet vanuit een moeten van, ik moet vandaag die hengst zijn of morgen. Dat wil ik morgen opgelost hebben Maar wat betekent het voor mij om man te zijn? Wat kan ik vandaag doen? Ik vind het heel mooi wat je zegt. Vanochtend las ik er namelijk een stukje over. Als wij als man niet onze pijn kunnen voelen, dus bij onze emoties kunnen. Dat onbewust een vrouw dat soort van ons overneemt en niet dat ze het voor ons oplost.

Bernhard (13:04)
Luft!

Nee. Nee.

Not.

Jan Willem Van Rangelrooij (13:30)
Maar eigenlijk wachten ze ook een soort van, beste man, kijk nou eens even naar jouw eigen wonden die je hebt. En daarmee hoeft zij het niet meer te doen. Maar als wij ons verantwoordelijkheid nemen voor dat stuk, kan ook zij het verantwoordelijkheid nemen voor dat stuk vrouw zijn. dus voorop die kunnen weer uitlopen. Dat vind ik ook heel mooi dat je het metafoor erbij pakt.

Bernhard (13:46)
Tuurlijk.

Ja,

ja. En ook in leiderschap in je werk, niet alleen bij je relatie, maar in je werk. Je ziet ook in werkomgevingen mannelijke leiders die ook verwart zijn en die dat dan vertalen op die werkvloer, dat dat verkeerd zit en dat je dan bepaalde leiders krijgt die je eigenlijk niet het mannelijkheid correct belichamen.

En dan zit je toch wel met een probleem. En daar ook, in mannelijke leiderschap, ook op hoog niveau, of in uw zaak, of in het ondernemen, er is niks verkeerd mee dat die mannelijke leider tijdens een vergadering zegt van, ik weet het niet, hoe we dit gaan doen. Kunnen we dat samen een keer bekijken? Want ik heb hier wel wat hulp nodig. Ja, dat is pas vanuit een verbindende…

Jan Willem Van Rangelrooij (14:19)
Nee.

Bernhard (14:45)
intentie met elkaar in dialoog gaan. Je weet niet altijd het antwoord op alles en dat is ook helemaal oké. Maar ik denk dat wij als man ook, zeker naar mannen toe, door mannen en met mannen gewoon naar hulp vragen bij elkaar. Zo van hey, ben jij dat al eens tegengekomen? Want ik zit nu met dit.

Ik denk dat dat ons kan helen ook gewoon. Het herkennen dat wij bepaalde zaken tegenkomen die vrouwen niet tegenkomen. En het is net in die herkenning dat die heling, denk ik, ligt. hé, maar jij hebt dat ook. Ik heb dat ook. Ja, dan zullen we het er waarschijnlijk anderen ook nog hebben. Maar dan zijn we gewoon niet alleen, hé. Dus dan draag je al het uitdaging draag je al met elkaar. Alleen dat al kunnen sparren met iemand.

Hier zijn we het helft van het oplossing.

Jan Willem Van Rangelrooij (15:32)
Ja, zeker. En als we dan weer terug gaan naar het moment dat je wist dat je vader zou worden.

Bernhard (15:37)
Ja.

Ja.

Jan Willem Van Rangelrooij (15:41)
Hoe heb je toen gedaan om te delen bijvoorbeeld met anderen

Bernhard (15:45)
was het eerst belangrijk, ik… Ja, zoals ik al een beetje zo wat achtervond geef. Ik heb aan het salen me 24 uur gevraagd om daar even over na denken om die verantwoordelijkheid op te nemen. En dat ik dat ook bewust wou doen. Dus… En… Mijn werk dat duidelijk na een uur of zo dat ik echt mijn verantwoordelijkheid wou opnemen.

En dan ben ik aan onderzoeken, ja kan ik die verantwoordelijkheid opnemen? Hoe doe ik dat dan? En om bijvoorbeeld te geven op, ze belde mij dat om te vertellen op dinsdag. En op vrijdag zat ik bij de gynaecoloog. Dus ik ben wel zo iemand. Als ik dan beslis, dan ga ik er ook gewoon voor.

Maar ik merkte dat het heel moeilijk… Normaal hadden meer tijd samen doorbracht en merkte ik van ja, dat gaat hier toch wel wat moeilijker worden. Dus ik heb dan bewust gewacht om dat te vertellen. gewoon van ja, ik ga hier papa worden. Maar dat ik gewoon het kader kon schepen. Ik heb er eigenlijk wel een getwijfd, ook om dat te zeggen soms.

en de parlement.

Jan Willem Van Rangelrooij (16:46)
Ja.

Bernhard (16:47)
Vooral met de angst om veroordeeld of beoordeeld te worden. ben zelf kind van een donoradoptiekind. Donorvader, ja. En ik maak nu hetzelfde mee. En vooral naar mijn zussen bijvoorbeeld toe. Heb ik wel gemerkt dat ik mij daar toch wel op een bepaalde manier heb ingehouden om dat te vertellen. Omdat ik wist dat daar gaat heel veel oordeel op komen. Dat gaat ongelooflijk. Want dat gaat iets triggeren bij hun ook.

Jan Willem Van Rangelrooij (17:15)
Ja, want welke oordelen was je dan specifiek het meest bang voor?

Bernhard (17:20)
of, ja, lichte familieleden die dan zeiden, ja, ik spreek niet meer tegen je ofzo. voor het feit dat ik dan zei, ik had

er afstand van nemen, ik ga dat gewoon laten zijn, ja dan werd er heel veel geoordeeld. Ja maar ja, je hebt dat het nu zelf meegemaakt, waarom beslist je het om niet te vechten of zo, snap je? Of om niet erachter te gaan, om niet het vaderschap te gaan opijzen.

Dus ik was wel heel bang voor oordelen en veroordelingen daaronder. Ik heb Omdat ik weet dat dat zo’n delicatere kwestie is gewoon. En ook dat mensen vanuit hun eigen stuk reageren, van hun eigen pijn, van hun eigen ervaring, snap je? Dus vooral bij mijn zus, ja… Die grootste wonde werd ineens getriggerd, want hun broer had nu hetzelfde voor. En

vooral geprobeerd om in het welzijn van dat kind te blijven denken.

vooral, omdat ik wil dat zo vrucht mogelijk en zo veilig mogelijk een veilig mogelijke omgeving wordt gecreëerd voor die ziel of voor die jongen. En als wij in het begin al heel destructief of heel vechtend ermee bezig zijn, kan ik mij toch inbeelden dat dat kindje dat er ook voelt.

Jan Willem Van Rangelrooij (18:34)
Ja, want als je dan terugkijkt, je hebt wel een deel van zijn leven meegemaakt toen hij natuurlijk nog in het buik zat van zijn moeder. en hoeveel weken was ze zwanger toen jullie bijvoorbeeld voor het eerste keer bij het gyneacoloog waren?

Bernhard (18:39)
Ja.

Ja, dat was bij de ja. Bij de dan, ja… Ik heb samen dat traject gevolgd, hè. Eerste echo, vervolg echo, NIP testen. gegaan samen naar een doula. Vond ik ook heel belangrijk dat daar een doula bij kwam. Want het was al een speciale situatie onder ons, maar ik heb dat echt gevolgd. Tot… …augustus.

En Tias is geboren in november. Dus tot op zes maanden. ik merkte dat het was eigenlijk… Ja, er was geen ruimte voor mij om dat uit te leggen van… Hey, ik vind dat wel belangrijk. Er werden heel veel eisen gesteld naar mijn kant. ja, ik… Bijvoorbeeld, ze had al de crash of de opvang, ze al beslist. Ze had al de baby-sperultjes beslist.

Ze had duidelijk dat zij eigenlijk, ja, toch al langere tijd bezig was om zwanger te worden. Daarnaast heb ik dat dan ontdekt, dat zij toch met IVF bezig was en met fertiliteitsinitiatieven. Ja, en dan merkte dat die zwangerschap echt, een beetje met voorbedachte raden was. Dus dat zij bepaalde zaken al wist, zij had die al uitgedochterd.

Alleen het zaadontbrak nog, of de bevruchting zal ik maar zeggen. Ja, ik vind dat wel een beetje jammer dat ik daar… Ik voel mij daar wel zo wat gebruikt in.

Ik heb dat ook benoemd. Maar weet je, Jan-Miel, je moet eigenlijk ook met twee zijn om in die dialoog te gaan. als jij, jij mag jij nog zo je hart op tafel leggen.

twee bewuste mensen zijn die vooral het goede willen voor die kleine ziel. En als dat ego in de weg zit, ja dan ga je niet meer vanuit het kind denken, maar dan ga je vanuit jezelf denken.

En dat is een heel gevaarlijke situatie, want dat nu is het allemaal nog oké, want dat kindje is nog geen twee jaar, maar op lange termijn gaat hij wel zijn vader nodig hebben.

Jan Willem Van Rangelrooij (20:52)
Ja, misschien nu ook al wel, maar je hebt eigenlijk dus…

Bernhard (20:53)
Ja, maar ik bedoel, nee, in dat

bewust zijn of als hij vijf zes jaar wordt en dat hij ook een mannelijk figuur rondom wil, rondom hem wil. En dan is het ook nog het interessantste is, het is ook een jongetje dat nog is.

Jan Willem Van Rangelrooij (21:09)
Ja.

Bernhard (21:10)
ja, ik weet ook niet hoe dat dan gaat beantwoord worden. Gaat zij een nieuwe vriend hebben, gaat ze dan zeggen van ja, dit is jouw vader. Ik hoop van niet dat ze dat niet doet. Dat hoop ik echt niet, want dat is dan twee keer dat je snijdt bij wijze van spreken. Maar ik hoop vooral dat daarin een open communicatie. Ik heb ook alles beschreven op mail en zo en als mijn zoon ooit tevoorschijn komt, ga ik gewoon heel eerlijk delen hoe dat is gegaan.

Jan Willem Van Rangelrooij (21:35)
Ja, Is het meer een mail richting je zoon of is het… Ja?

Bernhard (21:37)
Ja, klopt. Ik heb dat zo…

Bijvoorbeeld met zijn verjaardag of zo, of met zijn geboorte… Ik heb ook een DNA-test laten doen.

Omdat ik ook wil, als die zoon de voorstijn komt, dan ga ik hem gewoon alles uitleggen. Dit is wat er gebeurt bij een korte relatie. daardoor ontstaan. Ik heb mijn verantwoordelijkheid willen opnemen. correspondentie of alle dialogen dat ik met Salem mee heb gedaan, meestal per mail gebeurd.

En dan ben ik daar ook heel open in van dit is wat ik heb geprobeerd, dit is wat ik heb teruggekregen, maar voor mij was het belangrijk om die veiligheid te kunnen bewaren en ik dacht in mijn kunnen dat het beter was dat we daar niet in dialoog of in gevecht zouden doorgaan, maar dat we vooral zorgen dat jij een veilige haven hebt en dat jij in veiligheid en met alle comfort kan opgewezen.

Jan Willem Van Rangelrooij (22:29)
Ja, dus een liefdevol uitreiking, maar natuurlijk wel met je eigen pijn. Dus dat je dat hebt te verliezen, want het is nu bijna twee jaar geleden, Wat ging toen door je heen toen dat contact stopte met het moeder en dus ook met je zoon?

Bernhard (22:35)
Ja dat is ook. Tuurlijk.

Ja, dat is letterlijk loslaten of verplicht worden om los te laten. En natuurlijk, ik weet nog die dag dat ik die mail heb geschreven en in de zin iets van… Ik merk dat je het kind of dat je de zoon, of zo, dat niet echt een naam en zo… Ik merk dat je die heel sterk, dat je het zelf wilt doen heb dat letterlijk zo geschreven. Als je mij zou vragen…

om het kindje te willen, dan zal ik jou het kindje geven. En dan zal ik ook daar afstand van nemen. Met pijn in mijn hart natuurlijk. Ik En ik heb dan bewust de tijd genomen om die mail te maken. Om echt afscheid en afstand te nemen van dat proces.

en het naast me neer te leggen. Natuurlijk is dat heel dubbel, Langzij de ene kant wil je vechten, bij wijze van spreken. Wil je dat innerlijke gaan halen. Langzij andere kant de wijsheid, denk ik, dan komt. En dan denk ik van, oké, ja, wat is nu het meest… Wat of het meest…

en helende voor dat kindje. ik denk, niet vechten is toch altijd voor mij wel… Of oplossing daarin. Hoe pijnlijk dat het ook is, want het is super pijnlijk. Natuurlijk vraag ik mij af hoe dat ie eruit ziet. Of dat ie blond is of dat ie bruin is. Hoe dat ie lacht. Dat vind ik wel jammer. Maar dan zet ik mijn zoon…

Voor mij.

En dan hoop ik dat door die beslissing te nemen dat hij in veiligheid en in comfort alles mag beleven. Maar natuurlijk, ja, het doet wel pijn, Alleen, het weten dat daar een creatie van jou rondloopt. En wat meest pijnlijke is, dat je kost wat kost gedaan hebt om die verbinding te kunnen… Of in verbinding te kunnen blijven gaan.

En dat dat telkens een met een gesloten deur wordt beantwoord, dat is meestal pijnlijk.

Jan Willem Van Rangelrooij (24:53)
Ja, want hoe ga je daarmee om? Wat voel je dan als je dan kijkt in je hart?

Bernhard (24:59)
dat frustratie, maar dat is ook verdriet en dat is ook pijn. Teleurstelling. blijdschap. het ook een heel mooie gedachte dat mijn ziel, een stukje van mijn ziel wordt doorgeleefd of voortgeleefd. Dat vind ik kom je tegen. Onmacht.

Schaamte ook, want ja… Ik heb zelf de ervaring gekregen en dan… Ja, het ook wel was schaamelijk dat ik er niet ben in geslaagd om dat nu net om te draaien, want ik geloof wel dat dat dan mijn… Mijn job is of zo, of mijn taak is om die cirkel te kunnen doorbreken. Maar even goed, ja…

ontgoocheling dat naar mij werd geluisterd. Dat ik daar niet in dat proces wordt gezien als persoon. Dat vind ik heel jammer. Want uiteindelijk gaat het niet over mij, maar het gaat over Tias. ik denk, voor Tias is het superbelangrijk dat hij zijn vader toch wel kent.

Het gaat het alleen maar te goede komen. In maar dat hij toch op zijn minste weet dat hij daar rondloopt en dat hij kan uitreiken als hij het voelt. En dat daar toch een band komt, dat vind ik wel jammer. Dat dat niet kan.

Omdat dat wordt gestuurd vanuit één persoon of is onmacht ook hé. Onmacht kan naar de rechtbank stappen en je kan familierecht aanschrijven. En uiteindelijk zal je dan wel dat dan…

te verkrijgen. Je gaat aan een contact, maar in welke omstandigheden

Jan Willem Van Rangelrooij (26:39)
Ja, je zit vanuit die oorlog waar nooit een winnaar is alleen maar verliezers natuurlijk. Want je zou als metaforisch wapen natuurlijk die DNA test mee kunnen nemen. Want die uitwijs van ja, ik ben inderdaad het vader van deze zoon. En je vertelde me ook eerder dat je niet op het geboorte acte als vader erkend wordt, toch?

Bernhard (26:42)
Ja.

Ja.

Ja,

dat is ⁓ Ik snap ook niet waarom. Dat is echt vanuit een ontkenning. wel het stukje liefde hier zo van, weet je? tot mens, wat zou…

Wat zou liefde hier doen?

Jan Willem Van Rangelrooij (27:14)
Stel dat we er wat liefde in zouden kunnen gooien, wat zou er dan ontstaan volgens jou?

Bernhard (27:18)
Ja.

hoeft zeker geen beste vrienden te worden met de mama. dat als mensen samen kinderen hebben en als die ouders niet meer door één deur kunnen of het gaat dan niet zo meer goed, ja… Als jullie ervoor zorgen als koppel…

dat de veiligheid kan gegarandeerd worden, een veilige hechting kan gegarandeerd worden. En als dat de prioritie van jullie intentie, dan komt het in orde met die kinderen. Dan hebben die geen traumas. Maar in dit geval zorgen wij indirect voor een trauma bij iemand anders. Waar wij verantwoordelijk voor zijn. En wij kunnen die beslissing nemen om daar anders mee te kunnen omgaan. Om nu net…

te kunnen gaan helen voor die ander. En als ik zie naar mezelf hoeveel jaren en hoeveel helings en hoeveel sessies en hoeveel zoektochten en hoeveel labyrinten dat ik ben tegengekomen omwille van het feit dat ik geen vader heb gekend, fysiek, of dat die niet alwezig was. Als we dat al kunnen besparen, dan ziet het leven van die toekomstige man er heel anders uit. En ik denk dat dat daarover gaat.

Jan Willem Van Rangelrooij (28:36)
Ja. en je zoon wordt straks in november dus ook twee. Sinds die tijd dat je eigenlijk niet meer welkom was in het leven, om het zo te noemen.

Bernhard (28:41)
Ja.

Jan Willem Van Rangelrooij (28:48)
hoe is het nu dan met jou?

Bernhard (28:49)
misschien heel interessant. Ik ben vooral met mannenwerk begonnen.

Jan Willem Van Rangelrooij (28:53)
Mhmm.

Bernhard (28:54)
dat proces, en dan ben ik dan mijn zoon enorm dankbaar, door zelf papa te worden, ook een kwetsuren bij mezelf meer bloot moeten leggen. Indirect.

wonden weer opengesneden. En dan ben ik moeten gaan kijken van ja, oké, hoe kan ik dat hier gaan helen want ik zit nog altijd met die leegte ofzo.

En zo wel dat voor mij het mannenwerk daar heeft mij om geholpen om dat een plaats te kunnen geven. Ik kan niet zeggen dat het verdriet niet wegneemt of de honden niet zichtbaar maken. Maar ik kan er wel naar kijken.

Jan Willem Van Rangelrooij (29:33)
Ja, wat levert je daarop als je daarnaar kijkt?

Bernhard (29:33)
En dat komt goed in meest.

mij vooral mede dogen aan mezelf.

doorgenar die andere ook.

het heeft mij… Weet je, groef van de wonden is niet meer zo diep. De wonden is er nog wel.

Jan Willem Van Rangelrooij (29:50)
Ja.

Bernhard (29:50)
niet zo diep. Ze kan er wel mee op stap gaan. Het is niet ze meegenomen, geïntegreerd in mijn eigen leven.

Jan Willem Van Rangelrooij (29:58)
Als je er dan zo op terugkijkt, Maar zijn er dan, ja ik noem het een les of een inzicht of een groei, iets van groei, wat je hier uit meeneemt.

Bernhard (30:09)
nog meer bewustzijn. Nog meer bewustzijn naar mezelf toe, maar ook naar relaties toe. En

Jan Willem Van Rangelrooij (30:11)
Ja.

Bernhard (30:19)
trager beginnen te vrije bijvoorbeeld.

nog meer bewusterd te kunnen zijn met mezelf, mijn eigen proces. ik ga vrij met iemand…

gaan kijken dan mezelf vooral, hey, met meer integriteit en meer… Of met minder ego.

De

heb je soms de neiging om je reptielbrein direct te gaan beantwoorden, maar van vooral…

te gaan onderzoeken van ja, maar klopt dat wel? Of is dat gewoon lust dat je nu voelt?

dan ook inderdaad om zoveel mogelijk aanwezig te zijn. En dan ga je op een heel andere manier verbinden met jezelf, maar ook met je partner.

vooral uitgeleerd Dat is misschien heel raar om te zeggen, maar ik ben wel enorm dankbaar dat dat gebeurd is in mijn leven.

geholpen heeft om af te dalen, om te gaan kijken.

De uitnodiging die mij echt heeft toen beseffen van…

tijd om te zakken.

Jan Willem Van Rangelrooij (31:28)
Ja, te zakken in jezelf te verbinden.

Bernhard (31:29)
Ja, ja.

Dus ja, ik was al bezig met meditatie en yoga en bewustzijn op persoonlijke ontwikkeling.

vooral te maken met hier naar boven, de verbinding maken. Maar het afdalen, dat ontbrak mij echt naar beneden te gaan. Naar heeft mij uitgenodigd om naar mijn donkerste kant te gaan kijken. ben ik super dankbaar voor.

gebeuren er wel zaken en krijg je wel uitnodigingen, maar dat resoneert nog niet of dat nog niet sterk genoeg. Maar dit was zo groot dat ik er niet naast kon kijken en dan heb ik wel de mooie opportuniteit gehad om naar beneden te gaan.

Jan Willem Van Rangelrooij (32:10)
Dus je hebt een heel mooi voorbeeld van hoe jij het doet om zelf die verantwoordelijkheid te nemen om af te dalen in die donkere kant, het schaduwkant, hoe je het maar wilt noemen, om daar juist licht op te schijnen. En als ik dat zo hoor in je proces, als je daar licht op schijnt, dat die groef steeds minder diep wordt. Dat het gewoon gemakkelijker en lichter wordt om mee om te gaan. En zoals ik jou ken,

Bernhard (32:29)
Loops.

Jan Willem Van Rangelrooij (32:35)
Ik voel, en ik doe nu een invulling hoor, maar ik heb het gevoel dat je daar ook in een soort van verzachting met jezelf bent gekomen. Klopt dat?

Bernhard (32:41)
Zeker. Ja, dat

is dan mededogen, hè. dat het deel uitmaakt van mens zijn.

Jan Willem Van Rangelrooij (32:47)
Ja.

Bernhard (32:48)
en mijn dankbaarheid en naar toe kijken van hey, oké, dat gebeurt, is pijnlijk.

Jan Willem Van Rangelrooij (33:19)
Nou dat is echt ownership. fantastisch.

Bernhard (33:23)
Want we maken

op zijn manier bepaalde zaken mee in zijn leven, aangenaam of onangenaam. wil je en kan je er naar kijken om naar het grotere te kijken en niet gewoon naar…

in de zin van, heb nu een zoon die niet weet wie zijn vader is. Maar nee, we gaan een stukje verder. Wat maakt dat? mij betekent dat dat ik hier een ongeloofde oportuniteit heb gekregen. en dat is voor mij de enige waarheid, hoe kan ik dat met liefde beantwoorden naar die ander, maar ook naar mezelf toe? Ben ik bereid?

om te sterven in al uw meo’s en in al uw aanbaan genaamde ervaringen om dan weer te kunnen leven.

Jan Willem Van Rangelrooij (34:11)
Ja, ik las laatst een hele mooie quote en die komt nu in mijn boven. En die quote gaat over het beste wat je voor een ander kunt doen is om jezelf te helen. En het beste wat je voor jezelf kunt doen is om jezelf te helen. En dat heb je hier eigenlijk net uitgelegd. door zelf dat ook aan te gaan raap je ook al een paar van die brokstukken op het weg voor je zoon weg.

Bernhard (34:28)
Ja.

Jan Willem Van Rangelrooij (34:41)
Als je nu wat tegen je zoon zou willen zeggen, wat zou je nu willen mededelen? Stel je dat dit zou horen, wat natuurlijk zeer onwaarschijnlijk zou zijn.

Bernhard (34:52)
Ja.

Ik zie je wel verschijnen.

Jan Willem Van Rangelrooij (34:56)
Ja.

Heb je dat vertrouwen ook dat hij een keer in je leven komt, dat je hem gaat zien?

Bernhard (35:00)
Ja,

daar ben ik zeker van.

Jan Willem Van Rangelrooij (35:05)
Ben jij hem ook energetisch met hem af en

Bernhard (35:06)
Ja, zeker. Ik heb die

een plek gegeven in zin van een soort van altaar. Ik vind heel krachtig. gevraagd aan mijn mama of ik een geboorte kaart mocht hebben, maar die kreeg ik niet. Laat staan een foto, want dat is nog krachtiger. ik heb een altaar en daar…

Jan Willem Van Rangelrooij (35:17)
Mhmm.

Bernhard (35:32)
is daar dus, hij heeft daar een plek op de altar. Snap je?

Jan Willem Van Rangelrooij (35:36)
Ja,

Bernhard (35:37)
ik neem die mee met meditatie. Maar

we de meer rituele ook.

verjaardag of allerlei ofzo dingen, dat zijn zaken die ik gewoon niet vergee. zei, schrijf dan een brief ofzo. ik vooral vertrouw gewoon dat als het moment komt, dat het er dan zal zijn. ik zou het heel fijn vinden gewoon dat…

nog wel een tijd kunnen samen spenderen om elkaar Dat wel. einde van mijn leven komen en dan mijn zoon tevoorschijn komt, zou ik heel jammer vinden.

ik wel zin, als dat eenmaal uitkomt in dit gesprek, dat ik de link gewoon naar Salem mee doorstuur.

vind het heel mooie opportuniteit om een keer mijn visie of mijn ervaring te delen. Open te delen. Dat iemand gewoon mij de vragen stelt en hoe dat voor mij is beleefd. een interactie op zit van ja, dit en dat. Gewoon open delen.

En als zij ook Tias ziet rondlopen, dan ziet zij ook een stukje van mij rondlopen. Want ja, ik ben de vader. Misschien is het wel een hele mooie uitnodiging om samen te gaan kijken om die verbinding toch iets of wat concreter te maken. Want het zou heel jammer zijn, ik, mocht Tias nooit de kans hebben gekregen om het geheel te zien.

Jan Willem Van Rangelrooij (37:11)
het zou ook zo helend zijn voor Thias. En hoe ga je er vandaag nog mee om als mensen je er nou vragen, ik deelde mijn verhaal, toen deelde jij jouw verhaal, was natuurlijk in een… Nee.

Bernhard (37:22)
In het vertelde ik dat dus niet. Maar

dan merkte ik bij mezelf van… Dat klopt niet.

een vraag soms uit je kinderen. Maar wat klopt dan?

Jan Willem Van Rangelrooij (37:34)
Ja.

Bernhard (37:35)
mijn eigen dan ook van, maar ik voel hier mij niet goed bij. Als ik hier gewoon het verkeerd doe of het verkeerd zeg. En dan de afgelopen denk ik een jaar of zo al, ja, sinds het DNA ongeveer, ja, dan heb ik dan uit ik dat gewoon. Als ze mij dat vragen, dan zeg ik gewoon, ja, dat is zo. ben vader, ja, hoe lang heb ik het verhaal uit.

ook alles hoe dat het gebeurd is.

ik geen baat bij heb, als mensen hun eigen oordelen of verhaal aan een koppelen. Ja.

Jan Willem Van Rangelrooij (38:07)
Ja, want gebeurt dat wel? Want het is natuurlijk best wel een

onderwerp dat enigszins in het taboe sfeer hangt. Dus wat voor reacties krijg je zo wel of…

Bernhard (38:12)
Ja klopt. Ja, dan is het soms van ja ik zou dat

toch niet kunnen. houdt jou tegen om alsnog in oorlog te gaan? En zo van die zaak.

heel goed over nagedacht, voordat ik dat besloten heb.

bewust mee omgegaan in dat proces. Mocht dat veranderen, mocht die wens veranderen, dat ik nu iets in een uurt heb van hey, ik wil kost-wa-kost naar de familierichtbank en dat allemaal gaan, dan gaat dat maar. Ik geloof, ik het anders zeggen, het enige wat echt is, is de liefde.

De rest is allemaal een grote conditionering van die geest of van die blueprinten die je ergens gezien hebt in je jeugd. Die jij denkt dat dat de waarheid is, want helemaal de waarheid niet is. Maar je denkt het wel dat het de waarheid is, omdat jij ze ook als waarheid belabeld hebt. Maar dan denk ik van, dat is nu niet wat ik nodig heb in dat moment. Misschien wil ik gewoon mijn verhaal delen. En ik zeg, oké, merci dat je het wilt delen.

Ik kwam langs iemand tegen en die vertelde haar verhalen. was heel heftig. Mijn papa ook. Dat ze geen verbinding had. Ik spring daar niet op en ze zeggen, dat is toch erg. Nee, ik zeg gewoon al, bedankt dat je dat met mij wilt delen. Jij kent mij amper en jij voelt je zo veilig omdat we mij delen. Bedankt. That’s it. Niet mooiste heiling is eigenlijk gewoon laten zijn en luisteren.

En dan zeggen we oké, bedankt dat je dat oprecht met mij wilt delen. Ik voel mij vereerd dat iemand zoals jij die zoiets kwetsbaar van een niet… We kennen elkaar nog niet zo heel lang. Ik vind dat ongelooflijk mooi dat je dat met mij wilt delen. Dat’s it. Soms… Jan-Willem… Wij hebben altijd de neiging om in actie te schieten, om iets te doen of om iemand vast te pakken of…

of in actie te gaan of ja, gaan dat… Maar nee, maar misschien is het gewoon… Laten zijn van en dat actief luisteren. oordeel erop gaan plakken, want als dat weer uw verhaal of uw importatie of uw kwetsuur is die dan wordt gespiegeld en dat is niet de bedoeling, misschien heeft die mens gewoon…

nood aan het gewoon te delen. Dus nee, die oordelen en het wel beter, syndromen.

niet veel. denk dat

luister en zeg, weet je wat op toenden…

Jan Willem Van Rangelrooij (40:37)
Ja,

ik zeg nou wel dat een beetje als boeddha dat je gewoon als boeda kunt zitten en misschien een beetje ja kunt knikken. Maar wel vanuit verbinding, vanuit een liefdevol hart. En ook met zacht ook. Zonder te hoeven fixen Alleen zijn…

Bernhard (40:40)
Ja, misschien wel. Gewoon…

Een aanwezigheid. Een aanwezig zijn.

dat die ander vraagt,

wat zou jij doen? Oké, dan heb je een opening om eventueel jouw interpretatie of jouw observatie te delen. Maar open vraag kan je misschien stellen. Wat zou je kunnen helpen? Wat heb je loon? Hoe voelt dat voor jou?

Jan Willem Van Rangelrooij (41:11)
Ja, ik kan het vragen. Ja.

Ja, absoluut. Dat soort open vragen zijn altijd goed.

Bernhard (41:20)
altijd de neiging om voor iemand anders iets zien te voelen.

Jan Willem Van Rangelrooij (41:24)
Ja, en als we daaruit kunnen blijven.

Bernhard (41:25)
Maar je

weet niet wat die nodig is. Soms loop je op je werk en dan heeft iemand een onaangenaam gezicht.

Jan Willem Van Rangelrooij (41:34)
Ja.

Bernhard (41:35)
En dan ga je misschien verhalen maken. Maar misschien heeft hij gewoon de kleine schoenen gekocht. En doet haar schoenen zeer. Dank je.

Jan Willem Van Rangelrooij (41:42)
Ja, ja precies.

Maar zo zie je dat elk brein maakt zijn eigen invulling. En je hebt het altijd bij het verkeerde eind. Ook al doen we het. Ik doe het ook. Ik weet hoe het werkt, maar uit het invulling blijven.

Bernhard (41:50)
Loops. Loops.

Ja,

en open vragen, die compassie of die mededogen zo belangrijk zijn. Omdat de meeste mensen waar je het niet aan ziet, het kan zijn dat zij de meest…

onaangenaamde situatie aan het meemaken zijn in leven. Je weet niet wat in die binnenwereld omgaat met die ander. Dus vooral niet weten naar het leven staan.

Jan Willem Van Rangelrooij (42:20)
Heb je nog één concrete tip die je andere mannen mee zou willen geven die door een vergelijkbaar verlies heen gaan?

Bernhard (42:30)
Ja, het heeft te maken met rouwen eigenlijk, want het komt eigenlijk opnieuw op trouwen, dat je nu je afscheid neemt van een zoon die je niet kan zijn of dat je zelf een zoon verliest op een andere manier. Het gaat over rouwen. Maar in rouwen zit ook vertrouwen.

klein ook dat je die stop zet.

onderweg dat het…

een wijsheid of heel veel inzichten kunnen komen in jouw mens zijn.

Jan Willem Van Rangelrooij (43:00)
Vertrouwen dat het je ook wat brengt als in inzichten en wijsheid, kracht, liefde. Mooi tip.

Bernhard (43:03)
Ja,

Je verliest

wel iets, wat je heel dierbaar is, wat je misschien afgrijselijk is. Onmenselijk.

Jan Willem Van Rangelrooij (43:10)
Mhmm.

Bernhard (43:17)
de andere kant…

wel.

terug op een heel andere manier.

Jan Willem Van Rangelrooij (43:23)
Ja, om dat te kunnen zien, dat is een ware kracht.

Bernhard (43:28)
Mocht je dat niet hebben meegemaakt, bij mij, mocht je dat niet hebben meegemaakt, ja dan had ik waarschijnlijk nooit naar dit inzicht gekomen.

Dus ja, het afgrijselijk, het doet pijn, het is niet juist, het is niet correct. Je kan allemaal labels en verhalen aangeven. Maar je kan er ook naar kijken, ja, maar wat heeft het mij wel gebracht?

Jan Willem Van Rangelrooij (43:51)
Precies. Je kunt niet kiezen wat je overkomt in het leven. Je kunt wel kiezen hoe je ermee omgaat.

Bernhard (43:53)
Ja. Dus wat heeft het

mij gebracht? Wat heeft mij toegeleid? Welke stappen heb ik daardoor ondernomen om dan uiteindelijk naar daar te kunnen komen en om dat te kunnen omarmen? En dat is voor mij de dankbaarheid die eruit steekt. Die ik dan letterlijk mag voelen en dan voel ik gewoon dat ik leef. Dat is mooiste dat je kunt ervaren.

Jan Willem Van Rangelrooij (44:15)
Ja. Wauw.

Bernhard (44:22)
op verschillende manieren, uiteindelijk voelen dat je leeft is het mooiste wat er is.

Jan Willem Van Rangelrooij (44:28)
Ja, onbetaalbaar.

Bernhard (44:30)
Dus dat zijn mijn tips.

Jan Willem Van Rangelrooij (44:34)
Dankjewel voor het delen. Fijn dat je te gast was in deze podcast, Bernard. Ja zeker, ik heb een ontzettend veel mooie inzichten gekregen van hoe jij in het leven staat. En daar ben ik je ontzettend dankbaar voor en ik hoop luisteraar ook. Dus dankjewel.

Bernhard (44:35)
Ja, dat ja.

Ik wil het wel zien.

Dank

je. Dank je, dank je, bedankt.

Jan Willem van Rangelrooij (44:53)
Fijn dat je luisterde naar deze aflevering van de RouwDouwer Podcast. En denk je nu, hey, met die Jan Willem wil ik ook wel eens openhartig in gesprek gaan? Op welke manier dan ook, stuur dan een mailtje naar janwillem@rouwdouwer.nl. Heeft deze podcast je geraakt, dan doe je mij een groot plezier als je deze liked en deelt op jouw socials. Wil je op de hoogte blijven zodat je geen aflevering mist? Zorg dan dat je je abonneert om deze podcast te volgen.

Neem ook even een kijkje op www.rouwdouwer.nl. En voor nu, bedankt voor het luisteren en graag tot het volgende